Brandende kwesties

Binnen de herstructurering van het dorp en de ontwikkelingen in het gebied zijn er een aantal terugkerende onderwerpen van discussie tussen partijen die meedenken over en meewerken aan het (her)ontwikkelen van Heijplaat als een duurzaam dorp.
Omdat het hier gaat om essentiële vraagstukken binnen de duurzame ontwikkeling van stad en havens, is het geen afgerond verhaal en dat zal het voorlopig ook niet worden omdat een kantelpunt in duurzame ontwikkelen in Rotterdam en de Rotterdamse havens nog steeds niet in zicht is.

Het gaat hier om onderwerpen die te maken hebben met (in willekeurige volgorde) :

1. geluidshinder
2. stank
3. vliegen
4. veiligheid
5. voorzieningen
6. bewonersparticipatie
7. kennisagenda

journaal duurzame ontwikkeling

Na bijna 14 jaar intensief bezig te zijn geweest met de herstructurering van Heijplaat/RDM, ga ik de balans opmaken wat deze bezigheid heeft betekend in mijn duurzaam denken.
Ik woon inmiddels op Heijplaat na lang anti leegstand te hebben mogen bivakkeren op het dorp. Die woningen zijn ondertussen gesloopt en voor mij was het de vraag of ik op Heijplaat zou blijven wonen of zou vertrekken van het dorp. Ik koos voor het laatste en betrok een huurhuisje in het oude dorp. Ik moest wel downsizen, heb helaas veel moeten weggooien maar wat wil je, ik moest terug van drie vijfkamerwoningen naar een kleine driekamer woning. Dit is alweer een paar jaar terug.
Wat hebben al die jaren eigenlijk opgeleverd? Helaas, ik ben er niet rijk van geworden. Een aantal mensen wist te vertellen dat ik m’n zakken heb lopen vullen met allerhande projecten, maar dan vraag ik me af waarom ik dan samen met mijn partner qua inkomen onder de grens zit om in aanmerking te komen voor een sociale huurwoning. Ik heb er wel veel van geleerd en ervaren hoe het is om met grote instanties en organisaties te werken in de herontwikkeling van het dorp. Ik heb geleerd wat het woord waard is van gemeente, woningbouwcorporaties en het Rotterdam Havenbedrijf. Daarnaast heb ik gezien hoe die instanties omgaan met de duurzame ontwikkeling van de wereld. Achteraf gezien kan ik zeggen dat ik veel tijd heb verdaan, want het resultaat is bedroevend slecht. Voor mezelf vind ik dat “jammer maar helaas”, als ik echter naar het grote plaatje kijk en zie dat met mij vele mensen in dienst van die instanties een onnoemlijk aantal uren in dit dossier gestoken hebben, vind ik het een grof schandaal dat er zo kwistig wordt omgesprongen met de tot ons ter beschikking staande middelen die veelal komen uit de opbrengst van het door u en mij betaalde belastinggeld. Het allerergst is dat men er niet van wil leren en dat is toch de eerste vereiste als het gaat om duurzaam ontwikkelen, want dat houdt in dat het anders moet dan dat we tot nu toe gedaan hebben.
Ik schrijf deze pagina als begin van dit journaal op vrijdag 13 juli 2018.