“IEDER KIND VERDIENT EEN KANS”.

In 2006 en 2007 haalde Nico Prins (de Verhalenman) festival Via del Mondo naar Heijplaat. Via del Mondo was een kleurrijk intercultureel festival voor kinderen door kinderen. Het was opgezet in nauwe samenwerking met Festival Mundial Tilburg, het Artiesten Belangen Centrum en mogelijk gemaakt in samenwerking met Plan en het ministerie van ontwikkelingssamenwerking. De ambassadeur van het project Via del Mondo was Hakim Traïdia, het project is ontwikkeld naar een idee van Peter de Bie.

De opzet van project Via del Mondo was het geven van een faire kans aan kinderen uit ontwikkelingslanden. De festivals waren daar een belangrijk onderdeel van.

Kinderen uit verschillende landen werden in hun eigen plaats begeleid door professionals in het bedenken en maken van een podiumpresentatie. Daarna werden de kinderen met hun begeleiders naar Nederland gehaald om daar op diverse festivalpodia hun kunsten te vertonen. Op die manier kregen veel kids een boost in hun zelfvertrouwen en leerden ze vaardigheden om thuis een zelfstandig bestaan op te bouwen. Natuurlijk was daarbij de kennismaking met elkaar en de uitwisseling van groot belang.

De samenwerking tussen festival Mundial en het Artiesten Belangen Centrum zorgde voor een professionele zetting waarin de kinderen konden stralen. Met meerdere podia en straat-acts tijdens een uitvoering van festival Via del Mondo was er voor iedereen van alle leeftijden een hele middag gevuld met leuke, mooie, ontroerende, verrassende acts met veel aanstekelijke muziek, zang en dans in een kleurrijk en feestelijk decor. Deelnemende kinderen kwamen uit o.a. India, Filipijnen, Burkino Fasso, Kenia en Equador.

Op elke plek waar het festival draaide werd verbinding gemaakt met de lokale basisschool. Die leverde twee kinder ambassadeurs die op hun beurt gastheer of gastvrouw waren als het festival hun plaats aandeed. Aan het eind van de tournee ging dan één klas van de basisschool naar Amsterdam waar een grote slotmanifestatie was georganiseerd.

VIA DEL MONDO OP HEIJPLAAT

Fotoserie in film verwerkt. Zit geen tekst of wat dan ook bij, alleen foto’s, tekst en muziekje wordt in later stadium toegevoegd klik hier

Nico was gevraagd om iets voor het dorp te doen toen hij de sleutel kreeg van Ampenanstraat 28. Hij was daarmee de eerste antileegstand bewoner in het inmiddels gesloopte na oorlogse gedeelte van Heijplaat. Nico kwam af op de op toekomstige veranderingen op het dorp en wilde graag zijn steentje bijdragen om dat tot een succes te maken. Met zijn grote netwerk lag het realiseren van dit bijzondere festival op Heijplaat binnen zijn bereik. Festival Via del Mondo was qua opzet en organisatie geknipt voor Heijplaat. De organisatie was niet uit op een zo groot mogelijk publiek. Het was gratis toegankelijk en vooral bedoeld om voor de kids een veilig podium te creëren. Daarnaast kon Heijplaat wel een boost gebruiken, want de leefbaarheid op het dorp had in de tijd daarvoor een flinke knauw gekregen en door sloop en veranderingen zou het er niet snel beter op worden. Naar de stakeholders hanteerde Nico als motief voor het festival: “gedurende de herstructurering is het belangrijk dat je ook laat zien dat je aan het bouwen bent en niet dat je alleen komt om af te breken en te slopen.”

Bij de uitvoering van het festival waren veel vrijwilligers betrokken, 64 om precies te zijn. Hiervoor kwamen 32 vrijwilligers van buiten het dorp en 32 vrijwilligers van binnen het dorp. Binnen het dorp kregen de vrijwilligers weer een jaarlijks festijn waar naar uitgekeken kon worden en waarbij ze in de toekomst met elkaar moesten samenwerken om het te realiseren. Het was de opzet van Nico dat Heijplaat zijn eigen jaarlijkse festival zou krijgen.

TWEE SUCCESVOLLE UITVOERINGEN

In 2006 was de eerste uitvoering van Via del Mondo, een grote verrassing voor iedereen. Het festival speelde op de groenstrook tussen de Neptunisstraat en de Victorieuxstraat. Het Wijkgebouw diende als kleedkamer en rustplaats voor de kinderen en hun begeleiders. Ook werd daar de lunch geserveerd voor alle medewerkers en artiesten. De controle bij de deur was streng. Het zenuwcentrum was in het pand  Ampenanstraat 28, direct bereikbaar via een paadje vanaf het festivalterrein. In het pand zorgden vrijwilligers de hele dag door voor verse koffie en thee, dat er iets te eten en te snoepen was en dat er indien nodig een rustige plek was als iemand even rustig wilde zitten of even wilde liggen. Het was een stralend mooie dag en er kwamen over de hele dag heen iets van 1500 bezoekers die allemaal genoten van het kleurrijke spektakel.  Op de podia zagen we stralende gezichten en enthousiaste performers, achter de schermen waar flink gewerkt moest worden om veiligheid en welzijn van artiesten en gasten te waarborgen en te zorgen dat op de drie podia alles soepel verliep, zagen we ook tevreden gezichten.

Na een lange dag voor de kinderen, organisatie en vrijwilligers, stond er voor iedereen eten klaar in de tuin van Ampenanstraat 28. Er was uitgebreid gekookt en er werd door een heel team pannenkoeken gebakken. Om in de tuin te komen en aan te schuiven moest je een speciaal pasje hebben, maar er werd niet gelet op kinderen die aanschoven om een pannenkoek mee te pikken. Een paar kinderen uit Heijplaat hadden de dag van hun leven. Er waren kinderen uit hun land van herkomst die op het festival speelden. We hebben er voor gezorgd dat zij speciaal gastheer waren voor die kinderen zonder ons er verder mee te bemoeien. De gezichtjes aan het eind van de dag spraken boekdelen. Toen alles klaar en opgeruimd was kon iedereen terugkijken op een geslaagde dag. Toen was het tijd voor het coördinatieteam om een hapje te eten en terug te kijken op de dag. Er was apart voor ze gekookt zodat ze niet de restjes bij elkaar hoefde te schrapen, maar ze kregen een behoorlijke en gezonde maaltijd voorgeschoteld. Buurvrouw Anneke was in de loop van de dag komen kijken wat die nieuwe buurman van haar nu weer allemaal aan het uitvreten was. Ze vond het zo leuk allemaal dat ze niet meer weggegaan is  en ze was op dat moment aan de afwas gegaan en zo kon ook Nico rustig aanschuiven om met de dames van de organisatie te eten en de dag door te nemen.

De dames maakten zich zorgen over de ploeg die zou helpen bij het afbreken van de tenten en de podia, een behoorlijk zware en niet ongevaarlijke klus. “Maar ze hebben de hele middag aan het bier gezeten en niet te weinig ook, als er iets gebeurt zijn wij wel verantwoordelijk.”  Gelukkig kon Nico ze geruststellen door ze uit te leggen hoe de werkwijze van de Heijplaters is als ze de handen uit de mouwen moeten steken. “Op de jongens van de RDM voetbal kan je bouwen. Afspraak is afspraak en karwei is karwei, ook na een potje bier en een dag plezier, daar steek ik m’n handen voor in het vuur!” waarop Heijplaat gelijk een waanzinnig compliment kreeg van de toppers van Via del Mondo. Zij organiseren per jaar meer dan tien van dit soort festivals door heel het land, maar ze hadden nergens zo’n hartelijke ontvangst gekregen als op Heijplaat waar ze de hele dag door alleen maar fijne vrijwilligers hadden gezien en meegemaakt waardoor de uitvoering van Via del Mondo op Heijplaat tot de beste behoorde in de hele reeks die ze gedaan hadden!

Het tweede jaar liep zeker ook lekker, maar was minder druk bezocht vanwege het druilerige weer met aan het eind van de dag veel wind. Er was wel meer aansluiting met andere culturele ondernemers op het dorp en de afterparty was heel erg gezellig.

HET STOKTE BIJ DE DERDE UITVOERING

Ondanks de succesvolle eerste twee edities van het festival is er geen vervolg gekomen. Voor de realisatie van het festival was natuurlijk geld nodig. Het dagbudget was variabel, dat lag aan de grootte van de groepen kids, het aantal festivals dat gerealiseerd kon worden ( hoe vaker georganiseerd, hoe lager de kosten) en ook de reis en verblijfskosten van de kinderen en hun begeleiding maakte deel uit van het nodige budget. De totaalkosten schommelde rond de halve ton voor de uitvoering zoals op Heijplaat gedaan is. De absolute voorwaarde om het festival hierheen te krijgen was dat er 15.000 euro vanuit locatie kwam. Het eerste jaar heeft Nico Stadshavens, Woonbron en de Deelgemeente benaderd of zij elk 5000 euro wilden sponsoren. Bij het eerste gesprek werd toegezegd dat het geen probleem zou vormen.

Nico ging direct aan de slag en stond zelf garant voor het geld. Later gaf Stadshavens te kennen niet een organisatie te zijn die festivals ging organiseren en sponsoren en trok zich terug. Woonbron en de Deelgemeente pakten dat gelukkig op, maar voor Nico was het een spannende week.

Het tweede jaar was nog spannender en weer had Nico een paar slapeloze nachten omdat de deelgemeente aangaf dat ze andere prioriteiten hadden in hun beleid en dat festivals daar in de toekomst niet in zouden passen. Na veel vijven en zessen kwamen ze toch over de brug. Moeilijker was in 2007 het onderkomen voor artiesten, kleedkamers enz.  Het wijkgebouw was leeggehaald omdat het gesloopt ging worden en de sleutelbeheerder vond het onverantwoord om het pand ter beschikking te stellen. Als alternatief werd verwezen naar de Julianakerk, maar dat was te ver van het festival terrein weg. Gelukkig kon er wel gebruik gemaakt worden van pandjes aan de Ampenanstraat waarvan de inwoners ondertussen uitverhuisd waren, dat was het eerste blok dat gesloopt zou worden. Ook het pand midden op het terrein stond ondertussen leeg omdat Jongerensociëteit de Kolk was opgehouden te bestaan, dus dat vergde allemaal veel extra werk en improvisatievermogen.

Voor de derde uitvoering werd er door de stakeholders gezegd dat het “Nico’s” festival was en dat hij maar zijn eigen broek op moest zien te houden. Er werd niet meer gesponsord ondanks dat iedere partij moest toegeven dat het een mooi en goed festival was dat zeker zijn doel diende. Desondanks dat deed men weer moeilijk over het budget en beschikbare ruimte, waarop Nico voor zichzelf besloot dat jaar niet weer persoonlijk  zijn nek uit te steken en persoonlijk financieel garant te gaan staan. Meermalen heeft hij duidelijk gemaakt dat het niet “zijn” festival was, maar een festival van en voor en door Heijplaat. In een veel te laat stadium belde de gemeente met de vraag, mede namens Woonbron, wat de kosten zouden zijn om het festival alsnog op Heijplaat te organiseren. Helaas was het toen al te laat om nog een goede deal te kunnen maken en kwamen de volledig kosten voor Heijplaat. Dat zou minimaal drie keer het bedrag zijn van het bod dat op tafel lag. Op de vraag of Nico echt niet nog iets kon regelen was het antwoord: “ik heb twee jaar achter elkaar alles geregeld, m’n nek uitgestoken en me een slag in de rondte gewerkt zonder er zelf een cent wijzer van te worden maar ten dienste van de ontwikkelingen die jullie als stakeholders met het dorp voor ogen hebben. Ik werk er hard aan om dat mede mogelijk te maken. Dat jullie niet snappen waarmee je bezig bent en denken dat iedereen op jullie wacht, dan sla je de plank volledig mis en ben ik in deze uitgepraat “…..en nogmaals noemde hij het bedrag dat het festival voor dat jaar zou gaan kosten voor Heijplaat. “Take it or leave it, even goede vrienden.”

AL MET AL

Nico kan terugkijken op twee mooie festivals waarin hij zag dat de gemeenschap op Heijplaat in goede samenwerking een bijzondere prestatie kan leveren en dat ze met Heijplaat een warme en gastvrije plek te bieden hebben. Vanuit Via del Mondo was er de potentie om uit te groeien naar een jaarlijks terugkerend eigen spraakmakend festival waaraan alle partijen hun medewerking hadden moeten verlenen. Dat had in grote mate bijgedragen aan de onderlinge verbondenheid van de bewoners en de stakeholders. Wat dat aangaat, in de ogen van Nico, een gemiste kans die geboden werd vanuit de creatievelingen die waren uitgenodigd en uitgedaagd, om samen met iedereen te werken aan het behoud van de bijzondere uitstraling van Heijplaat.

Door stichting Kunsteiland.

FollyDOCK IFCR 2005 – 2006

FollyDOCK IFCR, international folly contest Rotterdam, was een internationale ontwerpwedstrijd voor kunstenaars, ontwerpers en architecten in 2005. De opdracht was om een originele folly te ontwerpen in de context van het Rotterdamse havengebied van Heijplaat. De wedstrijd werd via internet internationaal verspreid in 20 talen, o.a. in het Russisch en Japans. Er kwamen 398 inzendingen vanuit alle windstreken.

45 ontwerpen werden geselecteerd voor follyDOCK, 45 ontwerpen voor Heijplaat, een expositie in het Nederlands Architectuur Instituut ( NAi) te Rotterdam in de zomer van 2006.

FollyDOCK EXPO – 2007

FollyDOCK EXPO vond plaats in 2007, tijdens de manifestatie Rotterdam, city of architecture. Twintig follies werden gebouwd in en om Heijplaat. Architecten en kunstenaars uit Nederland, Europa en Rusland kwamen hun ontwerp bouwen, daarbij geassisteerd door een internationaal team van medewerkers en gesponsord door een groot aantal bedrijven ( zie sponsorindex). De buitenexpositie was open van 26 mei t/m 9 september en trok meer dan 20.000 bezoekers.

Beelden Collectie

Blijvende herinneringen aan follyDOCK EXPO zijn; de Container Origami bij de toegangsweg van Heijplaat en de Lampion ( New Holland folly) in de bomengroep aan de Courzandseweg. De Container Origami is officieel opgenomen in de Rotterdamse beeldencollectie.

klik hier voor meer info